У артыкуле аналізуецца становішча жыхароў Валмянскай воласці Мінскага павета Мінскай губерні, якія былі пераважна прымусова пераведзены ў праваслаўе пасля закрыцця мясцовага касцёла ў другой палове 60-х гг. ХІХ ст. Адзначаецца, што былыя каталікі не пагаджаліся на прыняцце новага веравызнання, імкнуліся атрымаць дазвол вярнуцца ў заходні абрад, а пасля адмоў у гэтым таемна захоўвалі каталіцкую ідэнтычнасць. Звяртаецца ўвага на тое, што пасля выдання ў 1905 г. указа аб асновах вераця.
Падобныя запісы
Матвейчык Дзмітрый Часлававіч. Спроба стварэння культу асобы Міхаіла Мураўёва і яе ўплыў на развіццё гістарыяграфіі паўстання 1863–1864 гг. у Беларусі (1890–1905 гг.)
| У перыяд праўлення Аляксандра ІІІ і Мікалая ІІ (прыкладна да 1905 г.) у Расійскай Імперыі ўзмацніліся вялікадзяржаўніцка-манархічныя і шавіністычныя…
Глінскі Яўген Станіслававіч. Зямяне маёнткаў Урэчча, Новы Двор і Яромічы Слуцкага княства ў другой палове XVI – пачатку XVIII ст.: фарміраванне супольнасці і генеалагічная свядомасць
| Маёнткі Слуцкага княства, якія знаходзіліся на ўсход ад Слуцка, не вылучаліся вялікай колькасцю зямянскага насельніцтва, што адрознівала іх ад…
Матвейчык Дзмітрый Часлававіч. Крыніцазнаўчы патэнцыял матэрыялаў Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі ў вывучэнні гісторыі ссылкі пасля паўстання 1863–1864 гг. і працэсу вяртання на радзіму
| Крыніцазнаўчы патэнцыял матэрыялаў Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі ў вывучэнні гісторыі ссылкі пасля паўстання 1863–1864 гг. і працэсу вяртання на…